To ona, czujna, cierpliwa,
z troską serdeczna i szczerą,
czuwa nad piórem i ręką,
nad twoja pierwszą literą.
To Ona wita cię w progu,
jak własne wita się dzieci.
To Ona uczy cię patrzeć,
słyszeć, i myśleć, i świecić.
To Ona ma serce matki,
które się cieszy i trudzi,
w drogę wyprawia cię mądrze,
uczy cię świata i ludzi...
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
